Wednesday, October 04, 2017

வண்டித் தடம் - இறுதி பாகம்







இறுதி பாகம்  - ஆடிய ஆட்டம் என்ன… அடங்கிய வாட்டம் என்ன…

கல்லிலிடை கட்சி அலுவலகத்தினுள் சுக்காண்டியும், ராமமந்திரத்தின் மகனும் நிற்பதை வாசலில் இருந்தே பார்த்து விட்டதால் பைக்கை ரோட்டிலே நிறுத்தி என்ன செய்யலாம் என புலியாண்டியுடம் கலந்தாலோசித்து கொண்டு இருக்கும் போதே தான் வந்த காரைப் பக்கத்தில்  நிறுத்திய பஞ்சாயத்து தலைவர் , “ அவசரமா அம்பை சட்ட மன்ற அலுவலகத்திற்கு எம்.எல்.ஏ வரச் சொல்லி இருக்கார். சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வாங்க. பேசி முடிச்சுடுவோம்” என்றவாறே உடன் காரில் இருந்தவரை, “ உள்ளே சுக்காண்டி இருப்பான். அவனையும் அஞ்சு மணிக்கு வீட்டுக்கு வரச் சொல்லிட்டு சீக்கிரம் வாங்க. போவோம்.” என்று கூறி அனுப்பி விட்டு “ உங்க மாமா சரியில்லை. அதான் இவன் இப்படி ஆடுறான். அவர் ஒழுங்கா இருந்தா இவனை ஒரு வழி பண்ணிடலாம். இப்போ வயலையும் அவனுக்கே கொடுக்கப் போறார்ன்னு இவன் எல்லார்கிட்டயும் சொல்லிட்டு திரியுதான். குழாய் போட்டது உங்களை விட மேட்டு வயக்காரன் அவனுக்குத் தான் நல்லது. வரப்பு மண்ணு சரியாது. சொன்னாலும் புரிஞ்சுகிடாம நாங்க புடிச்ச முயலுக்கு மூணு காலுதான்னு ரெண்டு பேரும் நெலையா நிக்காங்க. சரி எதுனாலும் சாயந்திரம் பேசி முடிச்சுடுவோம்.” என்று கூறி விட்டு கிளம்பிவிட்டார்.

புலியாண்டியிடம் ஐந்து மணிக்கு தலைவர் வீட்டிற்கு வரச்சொல்லி விட்டு வீடு திரும்பி மதிய உணவு முடித்து சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்து விட்டு புலிப்பட்டி ஊருக்கு கிளம்பிச் சென்று பஞ்சாயத்து தலைவர் வீட்டை அடைந்தான் புலிமுத்து. தேநீர் அருந்தியவாறே புலியாண்டியிடம் பேசிக்கொண்டிருந்த தலைவர் புலிமுத்துவையும் உபசரித்து விட்டு, “ புலியாண்டி வந்தவுன்னே சுக்காண்டிப் பயலுக்கு போன் போட்டுட்டேன். இப்போ வந்திடுவான் “ என்று கூறிக் கொண்டு இருக்கும் போதே சுக்காண்டியும் வந்து விடவே, “ இந்தோ பாரு சுக்காண்டி, நியாய, தர்மமா நடந்துகிட்டா உனக்கும் நல்லது. ஊருக்கும் நல்லது. சப் இன்ஸ்பெக்டர் நல்ல மனுசன்னாலே என்னையவே பேசி முடிக்கச் சொல்லிட்டாரு. நீ திண்டுக்கு, முண்டுக்கு பேசினாலோ, மேற்கொண்டு ஏதும் பண்ணினாலோ நான் இனிமே இந்த விஷயத்திலே தலையிட மாட்டேன். கேஸ் ஏதும் எழுதிட்டாங்கன்னா அப்புறம் உன் பாடு. போலிஸ் பாடு. என்கிட்டே எதுக்கும் வரக்கூடாது. பார்த்துக்கோ “ என்று கறாராக கூற, “ சரி. சரி. உங்களை மீறி நான் எதுவும் செய்ய மாட்டேன். ஸ்டேசன்ல கொடுத்த புகாரை முதல்ல வாபஸ் வாங்க சொல்லுங்க. தேடி வர ஆளுக்கு கொடுத்து முடியலை “ என்று வாய்க்குள் முனங்கியவாறே சொன்னான் சுக்காண்டி.

“ சரிப்பா. அவன்தான் வழிக்கு வந்திட்டானே. நீங்க ஸ்டேசன்ல கொடுத்த மனுவை வாபஸ் வாங்கிடுங்க. இனிமே ஏதும் பிரச்சினை ஏதும் பண்ணினா நான் பார்த்துகிடுதேன். இத்தோட இந்த பிரச்சினையை முடிச்சுகிடுவோம். எனக்கும் கீழூர்ல இன்னொரு பாகப்பிரிவினை பஞ்சாயத்துக்கு போக வேண்டியிருக்கு.” என்று பஞ்சாயத்து தலைவர் கூற புலியாண்டியை கையோடு அழைத்துக் கொண்டு கல்லிடை காவல்நிலையம் சென்று சப் இன்ஸ்பெக்டரை சந்தித்து பிரச்சினை முடிந்து விட்டதாக கூறி மனுவிலும் கையொப்பம் இட்டு விட்டு வீடு திரும்பினான் புலிமுத்து.

விடுமுறை முடிந்து மறுபடியும் வரும் ஞாயிறன்று மலேசியா திரும்ப வேண்டும் என்பதால் அது குறித்த வேலைகளில் தீவிரமாக ஈடுபடலானான் புலிமுத்து. நான்கைந்து நாட்களுக்குப் பின் மறுபடியும் வீட்டிற்கு வந்த புலியாண்டி நாற்றங்கால் உழச்சென்ற டிராக்டரை சுக்காண்டி மறித்து மீண்டும் தகராறு செய்ததாகவும், வண்டித்தட பாதையில் நிரந்தர பணப்பயிரான காக்கட்டான் எனும் வாசமில்லாத வாடாத பூச்செடிகளை பயிரிட ஏற்பாடு செய்து கொண்டிருப்பதாகவும் கூறினான். 

உடனே புலியாண்டியை அழைத்துக் கொண்டு தலைவர் வீட்டுக்குச் சென்றால் அவரோ, “ அவன் வயல்ல நெல் பயிரிடுறதோ, வாழை வைக்கிறதோ, இல்லை பூ போடுறதோ அவன் இஷ்டம்தானே... நம்ம எப்படி நீ இந்த பயிர்தான் வைக்கலாம்… இந்த பயிர் வைக்ககூடாதுன்னு சொல்ல முடியும். நீங்க வேண்ணா உங்க வயலுக்கு வடபக்கம் இருக்கிற என் தம்பி சோமையா வயல் வழியா புழங்கிகிடுங்களேன். “  என்று சால்ஜாப்பு கூற “ நீங்க அன்னைக்கு உறுதி கூறப்போய்தான் ஸ்டேஷன்ல புகார் மனுவை வாபஸ் வாங்கினோம். இல்லைன்னாதான் நானும் போட்டு பார்த்திருப்பேனே. நீங்க சொன்னதும், செய்யறதும் உங்களுக்கே நியாயமாப் பட்டா சரி “ என்று வெடுக்கென கூறி விட்டு வெளியே வந்துவிட்டான் புலிமுத்து.

தொடர்ந்து வந்த புலியாண்டி, “ அன்னைக்கு நாம ரெண்டு பேரும் வெளியே வந்த பிறகு சுக்காண்டி தலைவர்ட்ட முத்துசாமி வயல் பத்திரத்தை அவன் பேருக்கு மாத்திக் கொடுத்தவுடனே அவரை தனியா கவனிக்கிறதாகவும், வர்ற தேர்தல்ல ஆகிற செலவுல பாதி தர்றதாகவும், அவன் அக்கா,மாமன்  சொக்காரன், அங்காளி, பங்காளி குடும்ப ஓட்டை எல்லாம் அவருக்கே போட வைக்கிறதாவும் சொல்லி இருக்கான். அதான் இந்த ஆளு அப்படியே பிளேட்டை மாத்திப் பேசறார் ” என அங்கலாய்த்தான். “ எது எப்படின்னாலும் அந்த ஆண்டவன் இருக்கது உண்மைன்னா நியாயத்தை அவரே கேட்பாரு. அதை நீங்களும், நானும், இந்த ஊரும் பார்க்கத் தான் போகுது “ என்று மனக்கசப்போடு கூறிவிட்டு வீடு வந்து சேர்ந்த புலிமுத்து பயணத்திட்டப்படி மறுநாள் கிளம்பி மலேசியாவும் திரும்பி வந்து பணியில் சேர்ந்து விட்டான்.


முத்துசாமியின் ஆலோசனைப்படி வண்டிப்பாதையை மட்டும் மறித்த மாதிரி நீள அகலத்தில் பூச்செடிகளை பயிரிட்ட சுக்காண்டி தினமும் காலையும், மாலையும் வயலுக்குச் சென்று ராமமந்திரத்தின் மகன் உதவியோடு பூப்பதியன் மூடுகள் காயாமல் இருக்க ஓடையிலிருந்து குடங்களில் நீர் கோரி செடிகள் தோறும் இட்டு வந்தான். முத்துசாமியும் இரண்டு நாட்களுக்கு ஒருமுறை மாலைதோறும் தவறாமல் அவனோடு வயலுக்குச் சென்று வந்தார். அன்று மதியம் அம்பை சென்ற ராமமந்திரத்தின் மகன் வெகுநேரமாகியும் திரும்பாததால் அவனை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு இருந்தால் இருட்டி விடும். பின் செடிகளுக்கு தண்ணீர்  விட முடியாமல் போகி விடும் என்பதால் முத்துசாமியும், சுக்காண்டியும் மட்டும் வயலுக்கு சென்றனர். நான்கு குடங்களில் இரண்டு, இரண்டாக முத்துசாமி நீர் முகர்ந்து பாதி வழி கொண்டு கொடுக்க மீதி வழி சென்று செடிகளுக்கு நீர் விட்டுக் கொண்டிருந்தான் சுக்காண்டி.



இருட்டிக் கொண்டு வந்ததால் சீக்கிரம் வேலை முடிக்க வேண்டும் என்று இருவரும் அக்கம்பக்கம் கவனிக்காமல் அவசரம், அவசரமாக நீர் முகப்பதிலும், கொண்டு சென்று கொடுப்பது மற்றும் செடிகளுக்கு ஊற்றுவதில் கவனமாக இருக்க அவர்கள் காலடி பட்டு கலங்கி வடபக்கமாக சென்ற ஓடை நீரில் மனித வாடை கண்டு, கடும்பசியோடு இருந்த இணைகளான இரண்டு வக்கணைப் பாம்புகள் ஒன்றுடன் ஒன்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு வேக, வேகமாக ஊர்ந்தவாறு இரையைத் தேடி வேட்டையாட வந்தன. தென்வடலாக செல்லும் ஓடை என்பதால் தெற்கு திசை நோக்கி நீர் முகந்து கொண்டிருந்த முத்துசாமியை பின்பக்கமான வடக்கில் இருந்து வந்த வேகத்தில் பாய்ந்து கவ்விக் கொண்டு இழுத்துச் சென்றது ஆண் வக்கணைப் பாம்பு.

வெகுநேரமாகியும் முத்துசாமி நீர்க்குடங்களை கொண்டு வராததால் ஓடைக்கு அருகில் வந்து பார்த்த சுக்காண்டி குடங்கள் மட்டும் குழாய்க்கு முன் தேங்கி இருந்த ஓடை நீரில் குழாய் தட்டி மிதந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து ஒன்றும் புரியாமல் எடுக்கச் செல்ல குழாய்க்குள், இருட்டில் பசியோடு பதுங்கி இருந்த பெண் வக்கணைப் பாம்பு பாய்ந்து அவனை கவ்வி பகளீரம் செய்து விட்டு தன் இணையைத் தேடி எதிர்திசை நோக்கிச் சென்றது.

( முற்றும் )

Sunday, October 01, 2017

வண்டித் தடம் - பாகம் 8






பாகம் 8 - காவல் நிலையமும், கட்சி அலுவலகமும்…

வந்த வழியே திரும்பி போனபோது பாதி வழியில் நின்று அலைபேசியில் யாரிடமோ பேசிக்கொண்டிருந்த முத்துசாமி, புலிமுத்துவை பார்த்த்தும், “ சரி, நான் நேரா அங்கே வந்து பேசுறேன் “ என்றவாறு தொடர்பை துண்டித்துவிட்டு, இருசக்கர வாகனம் நிறுத்தியிருந்த பெருங்கால் கரை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார். மேற்கொண்டு ஏதும் பேசாமல் அவரையும் ஏற்றிக்கொண்டு வண்டியை கிளப்பிய புலிமுத்து மறுபடியும் ஊர் வழியே போனால் யாராவது, ஏதாவது பேசி பிரச்சினை ஆகிவிடும் என்பதால் மணிமுத்தாறு - கல்லிடை புறவழிச்சாலை வழியாக அம்பை நோக்கி விரைந்தான்.

வண்டியில் போய்க்கொண்டு இருக்கும் போது “ நேரா அம்பை அரசு மருத்துவமனை போ. அங்கே ராமமந்திரம் இருக்கான். அவனைப் பார்த்து இந்த விஷயமா பேசிட்டு போவோம்" என முத்துசாமி கூற கல்லிடை இரயில் நிலையம், பேருந்து நிறுத்தங்கள், ஆற்றுப்பாலம், அபிராமி திரையங்கம், ஆர்ச் கடந்து ஆற்றுச்சாலை வழியில் அமைந்துள்ள மருத்துவமனை அடைந்தனர்.  ராமமந்திரம் சுக்காண்டியின் அக்கா கணவர். முத்துசாமியின் பள்ளித்தோழர். காலில் ஏதோ கட்டி என்று அறுவைச் சிகிச்சைக்காக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார்.

அறுவைச்சிகிச்சை பொதுப்பிரிவு படுக்கையில் படுத்திருந்தவர் இருவரையும் பார்த்தவுடன் எழுந்து அமர்ந்து சம்பிராதயப் பேச்சுகள் ஏதும் இல்லாமல், “ உங்களுக்கு அந்த வழியா வண்டித் தடமே கிடையாது.” என்று எடுத்த எடுப்பிலே கூற கடுப்படைந்த புலிமுத்து, “ ஆஸ்பத்திரியில் படுத்திருக்க உங்களுக்கு எப்படி அங்கே நடந்த விஷயம் தெரியும். நாங்க எதுக்கு வந்திருக்கோம்ன்னே தெரியாம வண்டித் தடம் கிடையாதுன்னு அடிச்சு சொல்றீங்களே. எப்படி… பெரிய மனுஷன் நியாயம் பேசுவீங்கன்னு பார்த்தா உங்க மச்சினனுக்கு ஆதரவா தப்பை மறைச்சு பேசுறீங்களே. அப்போ ஊர்க்காரங்க எல்லாம் பொய் பேசுறாங்களா. ராமமந்திரம்ங்கிற உங்க பேருக்கேத்த மாதிரி உண்மையை சொல்லாம கூனி மந்திரம் பேசுறீங்களே… நீங்களாவது இவருக்கு உண்மையை எடுத்து சொல்வீங்கன்னு நம்பி இங்கே வந்தது என்னோட தப்பு.” என படபடவென பொரிந்துவிட்டு முத்துசாமியைக் கூட ஏறிட்டு பார்க்காமல் அங்கிருந்து வெளியேறி பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டை அடைந்தான்.

வீட்டிற்கு வந்து மதிய உணவு அருந்திவிட்டு தந்தை புலிமணியிடம் காலையில் வீட்டில் கிளம்பியதில் இருந்து மருத்துவமனை வரை நடந்த விஷயங்கள் எல்லாம் கூறிக்கொண்டு இருக்கும் போது வெளிவாசல் கதவைத் திறந்து கொண்டு வீட்டினுள் நுழைந்து அருகில் வந்து அமர்ந்து விஷயங்களை கேட்டறிந்த புலியாண்டி, “ அப்போ நான் கேள்விப்பட்டது உண்மைதான். சுக்காண்டியும், ராமமந்திரம் மவனும் சேர்ந்துதான் இந்த வேலை பார்த்திருக்காங்க. ராத்திரி இவன் ரெண்டு பேரும் கடப்பாரை, மம்பட்டியோட போனதை பெருங்கால் கரைல வீடு கட்டியிருக்கிற சங்கரன் பார்த்திருக்கான். அந்த விஷயத்தை சொல்லத்தான் இங்கே வந்தேன். இதை இப்படியே விட்டா சரிவராது. சரின்னா சொல்லுங்க. நம்ம பழைய பிரச்சினைல உதவின இன்ஸ்பெக்டரையும், ஏட்டையும் கலந்துகிட்டு போலிஸ் ஸ்டேசன்ல ஒரு கம்பிளையிண்ட் கொடுத்திருவோம்.” என்று கூற மாலை நேரம் ஆகிவிட்ட்தால் வீட்டிலே தேநீர் அருந்திவிட்டு புலியாண்டியோடு கல்லிடை காவல்நிலையம் சென்றான் புலிமுத்து.

கல்லிடை புதிய பேருந்துநிலையம் அருகில் உள்ள காவல்நிலையம் சென்று ஏட்டை சந்தித்து பேசும் போது புகார் மனு அளிக்கச் சொன்னவர் இன்ஸ்பெக்டர் விடுமுறையில் இருப்பதால், சப் இன்ஸ்பெக்டர் வந்ததும் மனு மீது தக்க நடவடிக்கை எடுப்பார் என்றும் தகவல் கூறினார். நடந்த விவரங்களை மனுவாக எழுதி அலைபேசி எண்ணையும் குறிப்பிட்டு கொடுத்துவிட்டு புலியாண்டி புலிப்பட்டி போக புலிமுத்து வீடு வந்து சேரும்போது இருட்டிவிட்டது.

மறுநாள் காலை பத்துமணி அளவில் அலைபேசியில் அழைத்த சப் இன்ஸ்பெக்டர் மாலை ஐந்து மணி அளவில் மணிமுத்தாறு வந்துவிடுவதாகவும், பின் இருவரும் சேர்ந்து வயலுக்குச் சென்று சம்பவ இடத்தை பார்வை இட்டு வரலாம் என்றும் கூறினார். மாலை நான்கு மணிக்கெல்லாம் வீட்டிலிருந்து கிளம்பி மணிமுத்தாறு சென்று காத்திருந்த புலிமுத்துவை சரியாக ஐந்து மணிக்கு அழைத்த சப் இன்ஸ்பெக்டர் பெருங்கால் பாலத்திற்கு வரச்சொல்ல அவருடன் சென்று வயலை அடைந்தான் புலிமுத்து. விவரங்கள் கேட்டவாறே வயல் முழுதும் சுற்றிப்பார்த்த பின் சம்பவ இடத்தையும், அக்கம்பக்க வயல்களையும் ஆராய்ந்தவர், அவரே ஊருக்குள் சென்று விசாரிப்பதாகவும், மறுநாள் காலை பத்துமணி அளவில் அக்கம்பக்க வயல்காரர்கள் இருவரை மட்டும் அழைத்துக் கொண்டு ஸ்டேசன் வருமாறு கூறிவிட்டுச் சென்றார்.

மறுநாள் காலை கல்லிடை காவல் நிலையத்திற்கு புலியாண்டி மற்றும் அக்கம்பக்க வயல்காரர் இருவரை அழைத்துக் கொண்டு சென்ற போது அவசரமாக வெளியே கிளம்பிக் கொண்டிருந்த சப் இன்ஸ்பெக்டர், “ இது சிவில் கேஸ்ன்னாலே வழக்கு ஏதும் பதிய முடியாது. ஊர்ல விசாரிச்சதுல சுக்காண்டி எங்க இருக்கான்னும் தெரியலை. உங்க ஊரு பஞ்சாயத்து தலைவரைப் பார்த்து சொல்லிட்டு வந்துருக்கேன். அவரை வச்சு பேசி முடிச்சுகிடுங்க. மேல்கொண்டு என்ன உதவி வேணும்ன்னாலும் என்னை வந்து பாருங்க. கரம்பை கிராமத்துல ஏதோ அடி, தடியாம். அவசரமாப் போகணும். “ என்றவாறு கூறிச்சென்றார்.

இந்த பிரச்சினையை மேலும் வளர்க்காமல் சீக்கிரம் முடிக்க வேண்டும் என்பதால் காவல்நிலையத்தில் இருந்து வெளியே வந்தவுடன் புலியாண்டியிடம் பஞ்சாயத்து தலைவர் அலைபேசி எண்ணை வாங்கி அழைத்தான் புலிமுத்து. அவரும் கல்லிடை கட்சி அலுவலகத்திற்கு வந்து கொண்டிருப்பதாகவும் அரைமணி நேரத்திற்குள் அங்கு வந்தால் சந்திக்கலாம் என கூற காவல்நிலையத்திற்கு சாட்சி கூறவந்த பக்கத்து வயல்காரர்களுக்கு நன்றி கூறி அனுப்பிவிட்டு பைக்கில் புலியாண்டியை ஏற்றிக்கொண்டு பஜாரில் இருக்கும் கட்சி அலுவலகத்திற்கு வந்தால் அதிர்ச்சி. ஆம். அங்கு சுக்காண்டியும், ராமமந்திரத்தின் மகனும் நின்று கொண்டிருந்தனர்.

( தொடரும் )

இறுதி பாகம்

Wednesday, September 27, 2017

வண்டித் தடம் - பாகம் 7



பாகம் 7 - நியாயம் , அநியாயம்

எல்லா விவசாயிகளையும் போலவே பயிர் இட்டிருந்தாலும், இல்லாவிட்டிலும் தினம் காலை எழுந்தவுடன் வயலைச் சென்று பார்வையிடுவது புலியாண்டியின் வழக்கம். அப்படி மறுநாள் காலை வயலுக்கு சென்று பார்த்தவனுக்கு மிக்க அதிர்ச்சி. முந்தைய நாள் அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு, பதிக்கப்படிருந்த குழாய்களும், அவற்றின் மேல் பூசப்பட்டிருந்த சிமெண்ட் பூச்சும் உடைக்கப்பட்டு, அவற்றை மூடி இருந்த மண்ணும் தாறுமாறாக  தோண்டி எடுக்கப்பட்டு இருந்தது. மிகவும் வேதனைப்பட்டு வீடு திரும்பிய புலியாண்டி நேராக சுக்காண்டி வீடு சென்று பார்த்தால் ஆள் நடமாட்டமில்லாமல் வீடு பூட்டித்தான் இருந்தது என்றதும் புலிமுத்துவை அலைபேசியில் அழைத்து விபரம் தெரிவித்தான்.




தந்தை உட்பட வீட்டில் உள்ள யாரிடமும் எந்த விபரமும் கூறாமல், பல் கூட விளக்காமல் உடனடியாக நேரே பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு முத்துசாமி வீடு சென்ற புலிமுத்து, வீட்டு வாசலில் இருந்த அழைப்பு மணியை அழுத்தினான். கதவைக்கூட திறக்காமல் எட்டிப்பார்த்த முத்துசாமி என்ன என்று கேட்க, “ ஒன்பது மணிக்கு திருப்பி வர்றேன். என்கூட நீங்க ஊருக்கு வரணும். இல்லைன்னா இனிமே நான் வரமாட்டேன். போலிஸ்தான் உங்களைத் தேடி வரும். எப்படி வசதின்னு நீங்களே முடிவு பண்ணிக்குங்க…” என்று கூறிவிட்டு வீடு திரும்பி விட்டான் புலிமுத்து.

வீடு வந்து குளித்து, சாப்பிட்டு, அலைபேசியில் புலியாண்டியிடம் முத்துசாமியை அழைத்து வரும் விபரம் கூறிவிட்டு, ஒன்பது மணிக்கு நேராக முத்துசாமியின் வீடு சென்றால் அவர் அங்கு இல்லை. “ என்ன இந்த ஆளு. இவ்வளவு சொல்லியும் இப்படி பண்றாரே… “ என்று எண்ணியவாறே வரும்போது அம்பை பேருந்து நிலையத்தில் முத்துசாமி நிற்பதைப் பார்த்து அருகே சென்று பைக்கை நிறுத்தினான் புலிமுத்து. “ நீ முன்னாடி பைக்ல போ. நான் பின்னாடி பஸ்ல வர்றேன்.” என்ற முத்துசாமியை, “ பரவாயில்லை. பைக்லே கூட்டிட்டுப் போயி திருப்பி கொண்டு விட்டுடுறேன். “ என்று கட்டாயப்படுத்தி ஏற்றி நேரே புலிப்பட்டி ஊருக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள் இருவரும்.

ஊருக்குள் வந்தவுடன் வேகத்தை குறைத்து பைக்கை நிறுத்தும்போது முத்துசாமியைப் பார்த்த சிலர் அருகே வந்து, “ சுக்காண்டிதான் அறிவு கெட்டுப் பண்றான்னா… சொக்காரன் நீயும் இப்படிப் பண்ணலாமா…” என ஆதங்கப்பட, “ என்னைப் பார்த்தா என்ன பைத்தியக்காரன் மாதிரி இருக்கா… ஆளாளுக்கு அறிவுரை சொல்ற அளவுக்கு நான் தகுதி இழக்கலை. நான் விஸ்வரூபம் எடுத்தா யாரும் தாங்க மாட்டிங்க…” என்று கண்ணை மூடிக்கொண்டு காச்மூச்சென்று கத்தியவரை, “ கெடுவான் கேடு நினைப்பான். கழுதைக்கு தெரியுமா கற்பூர வாசனை..” என்று கூறி காறித் துப்பியவாறு கலைந்து சென்றனர் நல்லது சொல்ல வந்தவர்கள். முத்துசாமியின் தரம்கெட்ட குணத்தால் கோபம் வந்தாலும் நாமும் அவர்போல் தாழ்ந்து போகக்கூடாது என்பதால் அடக்கிக் கொண்ட புலிமுத்து ஆக்சிலேட்டரை முறுக்கி பெருங்கால் வழியாக சென்று அடையாமடை அடைந்து கரை அருகே வண்டியை நிறுத்தி விட்டு வரப்புகள் வழியாக, வயல்கள் பல கடந்து தங்கள் வயலை அடைந்தனர்.

அவர்களைக் கண்ட்தும் அக்கம்பக்க வயல்காரர்களோடு அங்கு நின்று கொண்டிருந்த புலியாண்டி முத்துசாமி அருகில் வந்து, “ மாமா, இந்த சுக்காண்டி பண்றது ஒண்ணும் சரியில்லை. நாளுக்கு நாள் அவன் நடவடிக்கை மோசமாகுது. வயல் உங்களுதா… அவனுதா… என்ன இருந்தாலும் நம்ம சொந்தக்காரங்க.., பிரச்சினை ஏதும் வராதுங்கிற நம்பிக்கையிலதானே எங்க தாத்தா உங்க அப்பாவுக்கு வயல் சும்மா கொடுத்தாங்க… நீங்களே இப்படிப் பண்ணா ஊர்க்காரன் மதிப்பானா… என்று வருத்தப்பட்டுப் பேச, “ நீ தான்டா இவ்வளவுக்கும் காரணம். பண்ற பாவத்தை எல்லாம் நீ பண்ணிட்டு, இல்லாததையும், பொல்லாத்தையும் எல்லார்ட்டயும் சொல்லிட்டுத் திரியுற.. நீ ஒழிஞ்சா தான் எனக்கு நிம்மதி… “ என அவனிடமும் கோபக்கனலை அள்ளி வீசினார் முத்துசாமி.

அருகிலிருந்த புலிமுத்து ஆத்திரத்தை அடக்கிக் கொண்டு, “ மாமா, உங்க வயலுக்கு இன்னொரு வயல் வழியாத்தானே வண்டி வரணும். இப்படி உங்க வயலுக்கு வர, போக முடியாம இன்னொருத்தன் வண்டித்தடம் மறிச்சா நீங்க விவசாயம் பண்ண முடியுமா… என் வயல் முன்னாடியும், உங்க வயல் பின்னாடியும் இருந்து நான் வழித்தடத்தை மறிச்சா, நீங்க பொறுப்பீங்களா…” என அமைதியாக கேட்க, “ ஏ… என்ன மிரட்டுறியா… உங்க தாத்தா, பெரியப்பா, அப்பா மாதிரி ஆளு இருக்கு… பணம் இருக்குன்னு ரொம்ப ஆடாதே… நான் சாபம் கொடுத்தா சங்கடப்பட்டுப் போயிடுவீங்க… உங்க பணபலத்துக்கு பயந்த ஆளு நான் இல்லை. நல்லா கேட்டுக்கோ. இந்த வயலை சுக்காண்டிக்குத் தான் கொடுக்கப் போறேன். அதுவும் பணம், காசுக்கு இல்லை. சும்மாதான் கொடுக்கப் போறேன். ஒருக்காலும் உங்களை நிம்மதியா விவசாயம் பண்ண விடமாட்டேன். பயிர் வைக்க முடியாம, நீங்களா இந்த வயலை வித்துட்டு ஊரை விட்டு போற வரை நான் ஓயவும் மாட்டேன், உறங்கவும் மாட்டேன். “ என சூளுரைத்தார் முத்துசாமி.

அநியாயம் செய்தது மட்டுமல்லாமல், தன்தரப்பு தவறை உணராமல், அவரது துர் எண்ணத்தையும், நடவடிக்கைகளையும் நியாயப்படுத்தி,  ஊர்க்காரர், உறவினர், தனக்கு, தந்தைக்கு, தாத்தாவிற்கு, தமையன் புலியாண்டி என அனைவருக்கும் சாபம் கொடுத்து சங்கல்பம் செய்த முத்துசாமியை இதற்கு மேல் பேச விட்டால் சரிவராது என முடிவு செய்த புலிமுத்து, “  இப்படி சின்னத்தனமா பேசுறியே… நீ எல்லாம் ஒரு பெரிய  மனுசனா… இவ்வளவு வஞ்சத்தையும் மனசுல வச்சுகிட்டு தானே எல்லாரையும் உறவாடிக் கெடுத்திருக்கே… நீ நியாயமானவனா இருந்தா தானே உன் சாபத்துக்கு, சங்கல்பத்துக்கு நாங்க பயப்படணும்… உரக்கப் பேசுனா நீ சொல்றதெல்லாம் உண்மையாப் போயிடுமா… நீ எப்படிப்பட்ட சதிகாரன்னு எல்லாருக்கும் எப்பவே தெரிஞ்சு இருந்தாலும், எனக்கு இப்பதான் தெரிஞ்சுது. உன் காட்டுமிராண்டித்தனத்தை கண் முன்னாடி காமிச்சுட்டே…. இப்ப மட்டுமில்லே… எப்பவுமே எங்களுக்கு உன் சகவாசமும் வேண்டாம். சங்காத்தமும் வேண்டாம்… நீங்க பண்ற அநியாயத்தை எல்லாம் அந்த ஆண்டவன் பார்த்துகிட்டு தான் இருக்காரு… யாரு சங்கடப் படப்போறாங்க… யாரு சந்தோஷப்படப் போறாங்கன்னு எல்லாரும் பார்க்கத்தான் போறாங்க….. “ என ஆங்காரம் கொண்டு ஓங்காரக் குரல் உயர்த்தி கர்ஜனை செய்தது கண்டு சப்தநாடியும் ஒடுங்கி ஓரமாய் ஒதுங்கி வந்த வழியே திரும்பி நடக்கத் தொடங்கினார் முத்துசாமி.

முத்துசாமியின் அநியாயப் பேச்சு கண்டு ஆவேசம் அடைந்த தம்பியை தடவிக் கொடுத்து, தண்ணீர் குடிக்க வைத்து புலியாண்டி ஆசுவாசப்படுத்த தன்நிலைக்கு திரும்பிய புலிமுத்து, “ என்னதான் அந்த ஆளு தப்பு பண்ணாலும், தவறாப் பேசுனாலும் நாம தர்மநியாயம் தாண்ட கூடாது. கூட்டிக் கொண்டு வந்தது போல்  கொண்டு போய் விடறேன்னு வாக்கு கொடுத்த மாதிரி நடக்க வேண்டியது நம்ம கடமை.” என்று எல்லோரிடமும் கூறிவிட்டு முத்துசாமியை பின் தொடர்ந்து ஓடினான்.

 ( தொடரும் )


Monday, September 25, 2017

வண்டித் தடம் - பாகம் 6

பாகம் 6 - வண்டித் தடம்

சிறுவயதிலே தாய், தந்தை இழந்த முத்துசாமியின் தந்தை சொந்த அக்கா மாமாவான புலிமணியின் தாய், தந்தை அரவணைப்பிலே வளர்ந்தவர். மைத்துனருக்கு சொந்த தங்கையை கட்டிக் கொடுக்கும்போது தன்பங்கு சீராக அவரது வயலுக்கு கீழ்பக்கம் இருந்த வயலையும் கொடுத்தார் புலிமணியின் தந்தை. எல்லா ஊரையும் போல புலிப்பட்டியிலும் விவசாய காலங்களில் அவரவர் வயலுக்கு அடுத்தவர் வயல் வழியாகதான் ஏர், கலப்பை, விதை, சாணம், உரம், நாற்று போன்ற விவசாயத் தளவாடங்களையும் பின் அறுப்பு காலங்களில் அறுவடை செய்த நெல், வைக்கோல் போன்றவற்றையும் மாட்டு வண்டிகளில் ஏற்றிச் செல்வது வழக்கம். அப்படி தங்கள் பூர்வீக வயலுக்கு செல்லும் வழியாக, வண்டித்தடமாக இருந்த வயலைத்தான் தன் தங்கைக்கு சீராக கொடுத்தார் புலிமணியின் தந்தை.


சொத்து பிரிக்கும் போது புலிமணியின் பங்காக வந்த அந்த வயலை அவர் வெளியூரில் இருந்த காரணத்தால் மூத்த அண்ணன் ஆகிய புலியாண்டியின் தந்தையும், அவருக்குப்பின் அவர் மகன் புலியாண்டியுமாக மேற்பார்வை பார்த்து வந்தனர். காலம், காலமாக வழியாக இருந்த வண்டித்தடத்தையே அவர்களும் உபயோகித்து வந்தனர். முத்துசாமியின் தந்தையும், புலியாண்டியின் தந்தையும் இருந்த வரை எந்த பிரச்சினையும் இல்லை. முத்துசாமி ஏதாவது பிரச்சினை செய்ய முயன்ற போதெல்லாம் இருவரும் அதட்டி, அடக்கி வந்தனர். அவர்கள் மறைவிற்குப்பின் முத்துசாமி ஆட்டத்தை தொடங்கி விட்டார். அவர் வயல்வழியாக வண்டிகள் செல்வதை தடுத்தும், ஆட்களும், கால்நடைகளும் கூட செல்லக்கூடாது எனவும் முரண்டு செய்ததால் ஊராரால் அடிக்கடி கண்டிக்கப்பட்டார்.


இதற்கெல்லாம் முத்தாய்ப்பாக ஊராரால் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டவனும், புலிமணியை அறவே பிடிக்காதவனுமாகிய சுக்காண்டியிடம் தன் வயல் மேற்பார்வையை குத்தகை முறையில் ஒப்படைத்தார் முத்துசாமி. சுக்காண்டியும் அவனால் முடிந்த இடைஞ்சல்களை எல்லாம் செய்து வந்தான். அதில் ஒன்றுதான் இந்த ஓடைக்கரை சரிப்பு வேலை. ஓரிரு நாட்கள் புலியாண்டி ஊரில் இல்லாததும் அவனுக்கு மிகவும் வசதியாகப் போய்விட்டது. இரண்டு நாட்களுக்குப் பின் ஊர் திரும்பிய புலியாண்டி வயலுக்கு சென்ற போது கற்கள் நகர்த்தப்பட்டு, பாதி தூரம் ஓடைக்கரை சரித்து அளவு குறைக்கப்பட்டதை கண்டு அதிர்ச்சி அடைந்து அம்பை சென்று புலிமணியிடமும், அந்த நேரத்தில் விடுமுறையில் வந்து இருந்த புலிமுத்துவிடமும் முறை இட்டான்.  








இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னொரு முறை இப்படித்தான் புலிமுத்து விடுமுறையில் வந்திருந்த பொழுது, புலிமணியின் வயலுக்கு அறுப்பு இயந்திரம் முத்துசாமியின் வயல்வழியாக செல்லக்கூடாது என தடுத்து புலியாண்டியிடம் தகராறு செய்தான் சுக்காண்டி. தகவல் தெரிந்தவுடன் புலிமுத்து தந்தை புலிமணியையும் அழைத்துக் கொண்டு அம்பை ரயில்நிலையம் அருகே வசித்து வந்த முத்துசாமியின் வீட்டிற்கு புகார் கூறச் சென்றான். வீடு தேடி வந்தவர்களை மரியாதைக்கு கூட வீட்டிற்குள் அழைக்காமல் வாசலிலே நிறுத்திப் பேசிய முத்துசாமி, “ அவன் பாடு… உங்கள் பாடு.. “ என்று அலட்சியமாக கூறிவிட்டு அவசர வேலையாக வெளியே போவதாக சென்றுவிட்டார். கொதிப்பு அடைந்த புலிமுத்துவை புலிமணிதான் சமாதானப்படுத்தி அழைத்து வந்தார். அந்த முறை வேறுவயல் வழியாக அறுப்பு இயந்திரம் கொண்டு செல்லப்பட்டு அறுவடை செய்யப்பட்டு, நெல்லும் வியாபாரியிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.


சுக்காண்டியும், முத்துசாமியும் மேலும் திருட்டுவேலை செய்யமுடியாமல் ஊரார் முன்னிலையில் ஓடையை மறுபடியும் அளந்து, மீதி இருக்கும் ஓடைக்கரை அளவான பழைய அளவிற்கே முழு ஓடைக்கும் குழாய் பதித்து சரிக்க முடியாமல்  செய்து விடலாம் என புலிமணி அறிவுரை கூற புலிமுத்துவும், புலியாண்டியும் ஒத்துக்கொண்டனர். முத்துசாமி ஏற்கனவே உங்கள் பாடு… அவன்பாடு என ஒதுங்கிக் கொண்டதால் புலிமுத்துவே நேராக புலிப்பட்டி சென்று சுக்காண்டியிடம், “ நாளை மறுநாள் ஒடையை அளந்து குழாய் பதிக்கப்போகிறோம். நீயும் வந்து சரிபார்த்துக் கொள் “ என்று கூற பதிலே சொல்லாமல் சென்றுவிட்டான் சதிகாரன் சுக்காண்டி.


மறுநாள் காலையிலே புலிமுத்து புலியாண்டியையும், கொத்தனாரையும் அழைத்துக்கொண்டு அம்பை முழுதும் சுற்றி இரண்டடி விட்டம், ஆறடி நீள அளவில் சிமெண்ட் குழாய்களையும், தேவையான செங்கல், மணல், ஜல்லி, சிமெண்ட் ஆகியவற்றை வாங்கி டிராக்டரில் ஏற்றி வயலிற்கு கொண்டு சென்று இறக்கி விட்டார்கள்.  அதற்கு மறுநாள் காலையிலே வீட்டில் இருந்து கிளம்பிய புலிமுத்து புலியாண்டி, கொத்தனார், கையாள்கள், அக்கம்பக்க வயல் உரிமையாளர்கள் மற்றும் ஊர்ப் பெரியவர்கள் சிலரையும் அழைத்துக்கொண்டு வயலை அடைந்தான். உடனே கொத்தனாரின் கையாள்கள்  ஜல்லி, மணல், சிமெண்ட் கலந்து கலவை தயார் செய்ய ஆரம்பித்தார்கள்.


வெகுநேரமாகியும் சுக்காண்டி வராத காரணத்தால்  கையோடு அழைத்து வரச்சொல்லி அனுப்பப்பட்ட ஆள் அவனும், ரெங்கம்மாவும்  வீட்டைப் பூட்டி விட்டு அதிகாலை முதல் பேருந்திலே எங்கோ கிளம்பி சென்று விட்டதாக கூறவே கடும்கோபம் கொண்ட காத்திருந்த ஊர்ப்பெரியவர்களும், அக்கம்பக்க வயல்காரர்கள் அனைவரும், “ இவ்வளவு பேரு இங்கே காத்துகிட்டு இருக்கோம். வேணும்கிட்டே இவன் இப்படி பண்றான். நம்ம ஓடையை அளந்து, குழாய் பதிக்கிற வேலையை முடிப்போம். அவன் வந்து ஏதும் பிரச்சினை பண்ணா பார்த்துக்கலாம். நீங்க வேலையை ஆரம்பிங்கப்பா… “ என உறுதி கொடுக்க, சரிக்கப்பட்ட ஓடை ஒழுங்காக அளக்கப்பட்டு, கரை வெட்டி திருத்தப்பட்டு, கலந்து வைத்திருந்த ஜல்லிக்கலவை ஓடை முழுதும் தண்ணீர் தேங்காமல் செல்லும்படி வாட்டச்சரிவோடு விரிக்கப்பட்டு, குழாய்களும் வரிசையாக பொருத்தி, பதிக்கப்பட்டு கல் கொண்டு அசையாமல் அடை கொடுக்கப்பட்டு , குழாய்களின் மீதும் செங்கல் அடுக்கி சிமெண்டுக் கலவை கொண்டு பூசப்பட்டு மண் கொண்டு மூடப்பட்டன.








ஓடைக்கரை அளந்து அளவுக்கற்கள் நடப்பட்டு, இருபுறமும் ஒழுங்குக்கயிறு கட்டப்பட்டு வேலை ஜரூராக நடந்து கொண்டு இருக்கும் போதே உச்சிப்பொழுது ஆகிவிட்டதால் ஊர்ப்பெரியவர்களும், அக்கம்பக்க வயல்காரர்களும் மதிய உணவிற்கு வீடு சென்று பின் காபி, டீ குடித்து விட்டு வெயில்தாழ சிலர் மட்டுமே திரும்பி வந்து பார்த்து சென்றனர். புலிமுத்துவும், புலியாண்டியும் கொத்தனார், கையாள்களுக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்த காபி, டீ உணவையே சாப்பிட்டு விட்டு அங்கேயே இருந்துவிட்டனர். ஒருவழியாக வேலை முடியும் போது மாலை நேரம் முடிந்து இருளும் கவியத் தொடங்கி விட்டது. பின் அங்கிருந்த கொத்தனார் சாமான்கள் மற்றும் வேலை ஆட்களை ஏற்றவந்த டிராக்டரிலே புலிப்பட்டி ஊருக்குள் வந்து தன் இருசக்கர வாகனத்தில் ஏறி அம்பாசமுத்திரம் அடைந்து, குளித்து, இரவு உணவு அருந்தி, தந்தையான புலிமணியிடம் விபரங்களை கூறிவிட்டு, அலுப்பில் அயர்ந்து தூங்கிய புலிமுத்துவை மறுநாள் காலை ஏழு மணி அளவில் தலைமாட்டில் வைத்திருந்த அலைபேசிதான் இடைவிடாது அடித்து எழுப்பியது.


 ( தொடரும் )



Sunday, September 10, 2017

வண்டித் தடம் - பாகம் 5










பாகம் 5 - சுக்காண்டியும், முத்துசாமியும்…


சனிக்கிழமைதோறும் காலையில் நீராகரம் மட்டும் அருந்திவிட்டு கல்லிடைக்குறிச்சி   வாரச்சந்தைக்கு வண்டி கட்டி, வாடகைக்கு சாமான்கள் ஏற்றி செல்லும் சுக்காண்டி, சந்தை வாசலில் இருக்கும்  அடர்ந்த வாகைமர நிழலில் வண்டியை நிறுத்தி, உரிமையாளர்கள் உதவியோடு சரக்குகளை இறக்கி, சம்பந்தப்பட்ட கடைகளில் சேர்த்துவிட்டு, மாடுகளையும் அவிழ்த்து, தண்ணீர் காட்டி, வைக்கோல் போட்டு இளைப்பாற விட்டு, விட்டு கிடைத்த கூலிக்கு வயிறு புடைக்க பாய்க்டையில் ரொட்டி சால்னா, மட்டன் பிரியாணி, சிக்கன் சாப்ஸ், ஆம்லேட், அவிச்சமுட்டை என ஏழெட்டு வகையறாக்களை ஒருங்கே உள்ளே தள்ளிவிட்டு, உண்ட களைப்பு தீர மாட்டுவண்டிக்கு அடியில் துண்டை விரித்து படுத்துவிட்டு, வெயில் தாழத்தான் ஊர் திரும்புவான்.

சுக்காண்டி வண்டிவிட்டு உறங்கும்  வாகை மரத்தடியில் மண்பாண்டங்கள், மரஅகப்பை, தார்க்குச்சி, மூக்கணாங்கயிறு, சரடு போன்ற விற்பனைக் கடை வைத்திருந்தவர் பக்கத்து ஊரைச் சேர்ந்த சுடலையாண்டி.  உறங்கிய பொழுது போக ஓய்வு நேரங்களில் அவரோடுதான் பேசிக்கொண்டு இருப்பான் சுக்காண்டி. தாயில்லாத சுடலையாண்டி மகள் ரெங்கம்மாவை பேசிய நகை போடாததால், “கறுப்பாக இருக்கிறாள். பல் நீண்டு லட்சணமாக இல்லை” என்று கூறி கட்டிக் கொடுத்தவன், தட்டிக் கழித்துச் சென்று விட்டான். அப்பாவிற்கு சாப்பாடு கொண்டு வந்து கொடுத்துவிட்டு, அப்படியே கடை வேலைகளில் ஒத்தாசையாக இருந்த ரெங்கம்மாவிற்கும், மனைவியால் புறக்கணிக்கப்பட்ட சுக்காண்டிக்கும் பேசிப் பழகி, ஈர்ப்பாகிவிட்டது.

சுடலையாண்டிக்கும் வேறு ஆதரவு இல்லாததாலும், சுக்காண்டி கதை அறிந்தவர் என்பதாலும், அடுத்தவர் அசிங்கமாக பேச இடம் கொடுக்காமல்,“பிடித்திருந்தால் இருவரும் திருமணம் செய்து கொள்ளுங்கள்” என அனுமதி கொடுத்துவிட்டார். ஒரு சனியன்று சந்தை முடித்து செல்லும்போது ரெங்கம்மாவையும், வண்டியில் ஏற்றிக்கொண்டு இரவோடு, இரவாக அவன் அம்மாவின் மறைவிற்குப் பின் பூட்டியே கிடந்த வீட்டில் கொண்டு வந்து குடிவைத்து விட்டான் சுக்காண்டி.

விடியற்காலையில் விஷயம் அறிந்த மங்கம்மா பஞ்சாயத்து கூட்டி விட சுக்காண்டியும், ரெங்கம்மாவும் வலுக்கட்டாயமாக ஊர்மந்தைக்கு அழைத்து வரப்பட்டனர். ஆளாளுக்கு மங்கம்மாவோடு சேர்ந்து, “அடிக்கணும், பிடிக்கணும். ரெண்டு பேரையும் மொட்டை அடிச்சு, கரும்புள்ளி, செம்புள்ளி குத்தி, கழுதை மேல ஏத்தி ஊரைவிட்டே அடிச்சு விரட்டணும் இதை இப்படியே விட்டா ஊர்ல எல்லாவனும் இப்படி எவளையாவது இழுத்துட்டு வந்துருவான்.” என  ஆவேசமாகப் பேசிக்கொண்டு இருந்தனர்.

அப்போது மங்கம்மாவின் அழைப்பின் பேரில் அங்கு வந்த புலிமணி, ரெங்கம்மாவை முழுமையாக விசாரித்து, விபரம் அறிந்து கொண்ட பின், “ இதோ பாரு மங்கம்மா. உன் புருஷன் செஞ்சது தப்புன்னாலும், இந்தப் புள்ளை அவ அப்பன் அனுமதியோடுதான் வந்துருக்கா. நம்பி வந்தவளை அவமானப்படுத்தி அனுப்பறதுல எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அவ சாபம் உனக்கும் வேண்டாம். நம்ம ஊருக்கும் வேண்டாம். உன் புருஷனுக்கு என்ன தண்டனை குடுக்கணும்ன்னு சொல்லு. பஞ்சாயத்துல பேசி முடிவெடுப்போம்.” என்று கூறினார்.  

புலிமணி பேச்சிற்கு கட்டுப்பட்ட மங்கம்மாவும், “இனிமே அந்த ஆளு என் வீட்டுப் படி ஏறக்கூடாது. எந்த சொத்துலயும் பங்கு கேட்கக்கூடாது. இவ்வளவு பிரச்சினைக்கும் காரணமான வண்டியையும், மாடுவளையும் உடனே வித்து அந்தப்பணத்தையும் என் பிள்ளைவ பேருல பேங்குல போட்டுடணும். இப்பவும் சரி. எப்பவும் சரி.  எனக்கோ, என் பிள்ளைவளுக்கோ  இவராலயும், அவளாலயும் எந்தப்பிரச்சினையும் வரக்கூடாது.“ என்று அடுக்கடுக்காக அவள்தரப்பு வாதங்களை எடுத்து வைத்தாள்.

மங்கம்மா குணம் அறிந்த சுக்காண்டியும், “ ஏதாவது எதிர்த்து பேசினால் மங்கம்மா மேலும் எகிறுவாள். அனைவர் முன்னும் முகத்தில் காறி உமிழ்ந்து, அடித்து, அவமானப்படுத்தி பிறந்து, வளர்ந்த ஊரை விட்டே விரட்டி விடுவாள். இதுமட்டும் விட்டதே பெரும்பாடு. “ என்று அவள் கூறிய அனைத்திற்கும் ஒத்துக்கொண்டு விட்டான். எல்லாமே எழுத்து வடிவில் பத்திரத்தில் எழுதப்பட்டு, சுக்காண்டி, ரெங்கம்மா, மங்கம்மா, அவள் பிள்ளைகள் மற்றும் சாட்சிகளாக பஞ்சாயத்து பெரிய மனிதர்கள் என அனைவரிடமும் கையெழுத்து வாங்கப்பட்டது. அதே பஞ்சாயத்திலே அவனது வண்டியும், மாடுகளும் ஏலம் விடப்பட்டு பணமும், பத்திரமும் மங்கம்மாவிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அதே இடத்தில் உடனே அவளும் “பணத்தை பிள்ளைகள் பேரில் உள்ள வங்கிக்கணக்குகளில்  பிரித்துப் போட்டு விடுங்கள். பத்திரத்தையும் லாக்கரில் வைத்து விடுங்கள்.” என அவற்றை புலிமணியிடம் கொடுக்க, அதைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சுக்காண்டியின் அனைத்து கோபமும் புலிமணி மீது திரும்பி விட்டது.

அந்தப் பஞ்சாயத்திற்குப் பின் ஊரே சுக்காண்டியையும், ரெங்கம்மாவையும் ஒதுக்கி வைத்து விட அவன் நேராக சென்று நின்றது முத்துசாமியிடம்தான். அதற்கும் ஒரு காரணம் இருக்கிறது. முத்துசாமியின் தாயாரானவள் புலிமணியின் தந்தையார் உடன்பிறந்த அத்தையாவாள். புலிமணியின் தாயும், தந்தையும், தமையர்களோடு அதிகாலையில் வயல்வேலைகளுக்குச் சென்றால் பொழுதுசாயத்தான் வீடு திரும்புவார்கள். அப்போது புலிமணியை வளர்த்தது திருமணம் ஆகாமல் வீட்டில் இருந்த அத்தைதான் என்பதால் இருவரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் மிகப்பாசமாக இருப்பார்கள். பின் அவள் புலிமணியின் தாயின் உடன்பிறந்த தம்பிக்கே மணம் முடித்து வைக்கப்பட அந்தப் பாசம் மேலும் கூடிவிட்டது.


என்னதான் முத்துசாமிக்கு புலிமணியை பிடிக்காது என்றாலும், கிழவி எப்போது புலிமணி ஊருக்கு வந்தாலும் ஓடோடிச் சென்று பார்த்து வந்து விடுவாள். முத்துசாமி போக்க்கூடாது என எத்தனை முறை கண்டித்தாலும் காதிலே வாங்கிக் கொள்ள மாட்டாள். அப்படித்தான் ஒருமுறை புலிமணியை பார்த்துவிட்டு புழக்கடை தொழுவாசல் வழியாக வந்தவளை மறித்து வாதம் செய்த முத்துசாமியை மீறி கிழவி வீட்டிற்குள் நுழைய முயன்றதால் ஆத்திரத்தில் பிடித்து முத்துசாமி வேகமாக தள்ளிவிட கீழே குப்புற விழுந்த கிழவி பொருத்தில் அடிபட்டு உடனே உயிரை விட்டுவிட்டாள். தொழுவத்தில் வைக்கோல் அடைந்து கொண்டிருந்த சுக்காண்டிதான் அந்த சம்பவத்திற்கு சாட்சி என்றாலும் யாரிடமும் அதைப்பற்றி கூறாததால் முத்துசாமிக்கு அவன்மீது தனிப்பிரியம். அவனுக்கு அவ்வப்போது பணமும் மற்றும் வேண்டிய பல உதவிகளும் செய்துவந்தார். சுக்காண்டியிடம் புலிமணியைப் பற்றி இல்லாததும், பொல்லாததும் சொல்லி வெறுப்பு வளர்த்த்தில் முத்துசாமியின் பங்கு மிகமிக அதிகம்.

 ( தொடரும் )


Saturday, August 26, 2017

வண்டித் தடம் - பாகம் 4





பாகம் 4 - முத்துசாமி

புலிமணியின் தாயாருக்கு ஐந்தும் ஆண்மக்கள். ஒவ்வொருவருக்கும் முறையே ஐந்தாறு வயது வித்தியாசம் என்பதால் குடும்பத்தில் மூத்த சகோதரருக்கும்,  கடைக்குட்டியான புலிமணிக்கும் ஏறத்தாழ இருபத்தைந்து வித்தியாசம்.  ஐவரில் புலிமணி மட்டுமே உள்ளூர் பள்ளியில் ஒழுங்காக படித்து கல்லிடைக்குறிச்சி திலகர் வித்தியாலயத்தில் உயர்நிலைக்கல்வியும், பேட்டை மதுரை திரவியம் தாயுமானவர் இந்து கல்லூரியில் அந்த கால பி.யூ.சியும் முடித்தவர். மூத்தவர் நால்வரும் தொடக்கக்கல்வி கூட முடிக்காமல் விவசாயவேலை பார்க்கத் தொடங்கிவிட்டனர்.

புலிப்பட்டி மலையடிவார ஊர் என்பதால் பண்டையகாலம் முதலே காட்டுக்குள் வேட்டைக்குச் சென்று மான், மிளா, உடும்பு, காட்டுப்பன்றி போன்ற மிருகங்களை வேட்டையாடி, உணவிற்காக சமைத்தவை போக மீதியாகும் கறியை மழைக்கால உபயோகத்திற்காகவும், வெளியூரில் இருந்து வரும் உறவினர்களுக்கு கொடுப்பதற்காகவும் கொடிக்கறியாக உப்புக்கண்டம்  போட்டு  வைத்திருந்து பயன்படுத்தும் பழக்கம் ஊர் முழுதுமே இருந்ததுஉடன்பிறந்தவர்கள் எல்லாம் ஒரு அண்டா கறி தின்பவர்களாக இருந்தும், புலிமணி மட்டும் ஒரு துண்டு கறி கூட தின்னாமல், வள்ளலார் வழியில் தூய சைவராக வளர்ந்தார்.

புலிமணி பிறந்த மறுவருடமே அவரது மூத்த சகோதரருக்கு திருமணம் ஆகிவிட்டது. அடுத்தடுத்த சகோதரர்களுக்கும் வரிசையாக திருமணம் முடிந்து தனிக்குடித்தனம் வைக்கப்பட்டனர்.  புலிமணியின் தாயாரானவர்  பெண் வாரிசு இல்லாத காரணத்தாலும், பேச்சுத்துணைக்காகவும்  முத்துசாமியின் அக்காவை தன் மகளாகவே வளர்த்து வந்தார். புலிமணியை  விட பனிரெண்டு வயது இளையவரான புலிமணியின் தாய்மாமன் மகனான  முத்துசாமியும், அவருக்கு ஏழெட்டு வயது மூத்த அவரது அக்காவோடு சிறுவயது முதலே புலிமணியின் வீட்டில் வளர்ந்து வந்தார். தொடக்ககல்வியை உள்ளூரிலே முடித்த முத்துசாமி, மேல்நிலைப்பள்ளி சென்று படித்தது எல்லாம் புலிமணியுடன் சைக்கிளில் சென்றே.

புலிமணி சிறுபிராயம் முதற்கொண்டே தனித்துவமான குணம் கொண்டவர். யாரிடமும் அனாவசியமாக பேசமாட்டார். வீட்டிலிருந்து பள்ளி, பள்ளி விட்டால் வீட்டிற்கு வந்து பாடம் படிப்பது என்ற வழக்கத்தை கல்லூரி முடிக்கும் வரை கடைப்பிடித்தவர். கல்லூரி முடித்ததும் ஊரில் சும்மா இருக்காமல் சென்னை சென்று தானாகவே வேலை தேடி பணியிலும் சேர்ந்து விட்டார். அவரை ஒப்பிட்டுப் பேசியே புலிப்பட்டி ஊர்மக்கள் தங்கள் பிள்ளைகளை திட்டி வளர்த்து வந்தார்கள். அதிலும் முத்துசாமி புலிமணியின் வீட்டிலே வளர்ந்தவர் என்பதாலும், அவருடனே சென்று படித்தவர் என்பதாலும் வீட்டார் மட்டுமல்லாமல் உற்றார், உறவினர், ஊர்மக்கள் என அனைவரும் முத்துசாமி சேட்டைகள், குறும்புகள் என்ன செய்தாலும், “ பூவோடு சேர்ந்து இருந்தாலும் நார் குணம் மாறுமா ” என்றும், “ நாயைக் குளிப்பாட்டி நடுவீட்டில் வைத்தாலும் அது நக்கித்தானே திங்கும் என்று கூடிக்கூடிப் பேசி குமுறிவிடுவார்கள். இதனால் சின்னவயதில் இருந்தே முத்துசாமி மனதில் புலிமணி மீது பொறாமையும், வெறுப்பும் உண்டாகி விட்டது.

புலிமணி சென்னை சென்றது முதல் முத்துசாமியின் பெற்றோரும், மற்றோரும், “  நீயும் ஒழுங்காகப் படித்தால்தான் சென்னை செல்லமுடியும்என்று கூறிபடி, படிஎன பாடாய் படுத்தியதும் முத்துசாமியின் மனக்கடுப்பிற்கு ஒரு காரணம். இதற்கெல்லாம் முத்தாய்ப்பிற்காக முறைப்பெண்ணான முத்துசாமியின் அக்காவை  புலிமணிக்கு திருமணம் செய்து வைக்கலாம் என பெரியவர்கள் பேசியபோது, “ ஒரே வீட்டில் ஒருதாய் மக்களாக உடன்வளர்ந்த சகோதரிக்கு ஒப்பான பெண்ணை மணந்து கொள்ளமுடியாது என்று புலிமணி மறுத்து விட்ட்தும் முத்துசாமி மனதில் மாறாத கோபமாகி தீராத வடுவானாதால் புலிமணியுடன் பேசுவதையும், அவர் வீட்டிற்கு வருவதையும் அடியோடு நிறுத்திவிட்டார்.

புலிமணி முத்துசாமியை சிறுவயது முதலே அறிந்தவர் என்பதாலும், ஊருக்கும் அடிக்கடி வருபவர் இல்லை என்பதாலும் எதையும் கண்டுகொள்வதில்லை.  முத்துசாமியின் அக்காவை புலிமணியின் சித்திவழி அண்ணனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்து விட்டார்கள்.அசலில் திருமணம் முடித்த புலிமணிக்கு இரண்டும் ஆண்மக்கள். முத்துசாமி உயர்நிலைக்கல்வி தேர்வு ஆகாமல் போனதால் அம்பாசமுத்திரம் அரசு சேமிப்புக்கிட்டங்கியில் ஒப்பந்தப்பணிக்குச் சென்று அப்படியே ஆளைப்பிடித்து ஐந்தாண்டுக்குள் நிரந்தரப்பணி நியமனமும் வாங்கிவிட்டார். ஒரே மகன் என்பதால் உள்ளூரிலே சொந்தத்தில் பெண்பார்த்து  இருபத்தி மூன்று வயதிற்குள் திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்ட முத்துசாமிக்கு ஒரே பெண். சரி அந்தப்பெண்ணையாவது புலிமணியின் இரண்டு மகன்களின் ஒருவருக்கு பெண்கேட்பார் என்று கர்வத்தோடு எதிர்பார்த்து கவுரவம் கருதி தன்பக்கம் இருந்து ஏதும் பேசாமல் காத்திருந்த முத்துசாமிக்கு இறுதியில் ஏமாற்றமே. புலிமணி தன்னைப் போலவே இரண்டு மகன்களுக்கும் அசலிலே பெண் எடுத்துவிட்டதால் முத்துசாமியின் வன்மம் வரையறை இல்லாமல், வங்கிக்கடன் போல் கூட்டுவட்டி போட்டு கூடிவிட்டது.

 ( தொடரும் )


பாகம் 5