மோகினியை கண்டேன்........ (முடிவு)

முதல் பகுதி

அந்த நேரத்தில் “டாண். டாண்” என பிள்ளையார்கோயில் மணியும் பூஜை நடக்கும் சப்தமும் கேட்டு திடுக்கிட்டு தன்நிலைக்கு வந்தேன். வீட்டின் முன்பக்கம் சுமோ ஹாரன் சத்தம் இடைவிடாமல் கேட்டது. ஏதோ ஒரு சக்தியின் உந்துதலால் வீட்டின் முன்பக்கம் நோக்கி ஓடிச்சென்று சுமோவில் ஏறி அமர்ந்தேன்.

”சார், பஸ் வர்ற சத்தம் கேட்டது. அந்த நேரத்துல கோயில்ல மணியும் அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. அங்கேயிருந்து ஹாரன் அடிச்சா உங்களுக்கு சத்தம் கேக்காது. அதுதான் வண்டியை எடுத்துட்டு நேரா இங்க வந்துட்டேன்.” என்றார் டிரைவர் சுப்பிரமணி.

பஸ் அதற்குள் மேலமருதப்பபுரத்தை கடந்து ஊத்துமலை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தது. சுப்பிரமணி பின்னாடியே விரட்டிச் சென்று என்னை பஸ்சில் ஏற்றிவிட்டார். டிக்கெட் எடுத்துவிட்டு இருக்க இடமும் கிடைத்துவிட்டதால் ஒரு குழப்பமான மனநிலையில் கண்ணயர்ந்து விட்டேன். ஆலங்குளம் வந்ததெல்லாம் தெரியாது. அம்பை வந்துதான் கண்விழித்தேன். பின் வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு அலுப்பில் அசந்து தூங்கிவிட்டேன்.

காலையில் மறுபடியும் அடித்துபிடித்து கிளம்பி அலுவலகம் வந்தபோது “ஏன் சார், அந்த வீட்டையா போய் பார்த்திங்க” என்று உள்ளூர்காரரான ஆபிஸ் பாய் மாரியப்பன் கேட்டு  “விவரம்”  கூறினார்.

அந்த வீட்டு சொந்தகாரர்கள் நல்ல வசதியானவர்களாம். அவர்களுக்கு மோகினி என்ற ஒரே பெண்ணாம். பெயருக்கேற்றவாறு அந்த ஊரிலே சிறந்த அழகியாம். நல்ல புத்திசாலியும் கூடவாம். பன்னிரெண்டாம் வகுப்பில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்து மேல் படிப்பிற்கு கல்லூரி செல்ல ஆசைப்பட்டதாம். ஆனால் பெற்றோர்கள் படிக்க அனுமதிக்காமல் சொந்தத்தில் மாப்பிள்ளை பார்த்து திருமணத்திற்கு ஏற்பாடு செய்து நாளும் குறித்துவிட்டார்களாம். எவ்வளவோ போராடியும் மேல்படிப்பிற்கு முடியாத காரணத்தால் ஒரு பவுர்ணமி நாளன்று வீட்டில் யாரும் இல்லாத நேரம் பூச்சிமருந்து குடித்து கிணத்தில் குதித்துவிட்டதாம் அந்த பெண். பிணமாகத்தான் வெளியே எடுத்தார்களாம். ஊராரின் பழிசொல்லுக்கு பயந்து அந்த ஊரில் இருக்கப் பிடிக்காமல் மோகினியின் பெற்றோரும் வீட்டை அப்படியே விட்டுவிட்டு எங்கோ சென்று விட்டார்களாம்.

அதிலிருந்து ஒவ்வொரு பவுர்ணமி தினத்தன்றும் மோகினி அந்த வீட்டைச் சுற்றி நடமாடுவதாக ஊருக்குள் பேச்சாம். ஆடு,மாடு,கோழி எதுவுமே அந்த வீட்டுப் பக்கம் மேயப் போகாதாம். நள்ளிரவு நேரங்களில் நாய்கள் பயங்கரமாக ஊளையிடுமாம்.

“இதெல்லாம் தெரியாம நீங்க அந்த வீட்டுக்கு போயிருக்கீங்க“ என்று மாரியப்பன் “விவரம்” கூறிமுடித்தபோது எனக்கு உடம்பெல்லாம் மறுபடியும் ஒருமுறை புல்லரித்தது.

ஏனென்றால் முந்தைய தினம் பவுர்ணமி.